Nöbetçi Eczaneler
Kısaca hatırlatalım: Kendi dilekçesine kendi red oyu veren, kulübe çamaşır makinesini bile çok gören, destek oylamalarında haftalık red kotasını dolduran, ama kürsüye çıkınca da “Bandırmaspor’a destek lazım” diye nutuk atan Ceyhun Cihat Yıldırım’dan bahsediyoruz. Evet, o meşhur “destek kahramanı(!)”.
Gelelim dün geceye…
Bandırmaspor kongresi vardı. Kulübün basın sözcüsü ise ortalarda yoktu. Hani şu sürekli konuşan, manifesto yazan, 6222’yi futbolun beka sorunu ilan eden Ceyhun Bey var ya… İş o gerçek sorumluluğa gelince pufff! Buharlaşıvermiş.
Aslında kongrenin yapılmasının sebeplerinden biri kendisiydi. İstifası istenmişti ama beyefendi istifa etmeyip kulübü zor duruma sokmayı tercih etmişti. Niye? “Hakkında çıkan haberlerden sonra istifa etti demesinler” diye.
Aman efendim, itibar önemli tabii(!)
Bandırmaspor önemli değil ama beyefendinin algısı önemli.
Sonra ne oldu?
Liste açıklandı, adı yok.
Ve ne tesadüf ki kongrede de yok.
Hani Ceyhun Bey, var olsun Bandırmaspor diye bağırıyordun?
Yeni listede adın yazmayınca Bandırmaspor sevgisi de listeden silindi galiba.
Demek ki aşkın kulübe değilmiş, koltuğaymış.
Koltuk gidince “gönül de gitmiş”, fark ettik.
Taraftar soruyor:
“Yönetime alınmadı diye mi kırıldı?”
Yoo, kırılmadı…
Direkt ortadan kayboldu.
Dün akşam Bandırmaspor’a değil, sadece kendi egosuna “katılım göstermemiş” oldu.
Zaten yıllardır Bandırmaspor’a değil, kendi gölgesine sözcülük yapıyordu.
Koltuk varsa Ceyhun Bey var.
Koltuk yoksa “pili bitmiş kumanda” gibi hiçbir işe yaramıyor.
Bandırmaspor gerçek taraftarı sever, samimiyeti sever.
Ama koltuk sevdalılarını?
Onları çok çabuk siler.
Ve kusura bakma Ceyhun Bey…
Bandırmaspor da seni çoktan “yönetim dışı” klasörüne attı bile. Güle Güle…