Nöbetçi Eczaneler
Mazot fiyatı anlatıyor.
Evet, yanlış duymadınız.
Susuzluktan kavrulan bir ilçede, binlerce dönüm çeltik tarlasının toza döndüğü bir sezonda, Sayın Arpacı’nın en büyük derdi hâlâ mazot.
Hani insan ister istemez düşünüyor: “Acaba Gönen’de yaşanan kuraklık Sayın Arpacı’nın bulunduğu katlara uğramadı mı?”
Kışın yağış yoktu.
Barajlar dolmadı.
Göletler çatlaktı.
Üretici daha mart ayında “Bu yıl tehlike var!” diye feryat ediyordu.
Sahada herkes bunu konuşurken, Ziraat Odası’nın koridorlarından tek bir plan, tek bir yönlendirme, tek bir tedbir sesi yükselmedi.
Sonuç?
Toprağın su yerine çatırtı sesleri verdiği binlerce dönüm çeltik arazisi…
İthal tohum, ithal gübre, ithal yem, ithal mazot… Her biri ayrı maliyet, ayrı yük.
Ama o tarlaya bir damla su gitmeyince mazot da hikâye, gübre de hikâye, bütün o açıklamalar da hikâye.
Şimdi Sayın Arpacı çıkıp “Mazot pahalı, üretici zorlanıyor” diyor.
Eyvallah, pahalı.
Ama insanın sorma hakkı var:
“Başkanım, su bitmiş su! Çeltik suyla yaşar. Ne zaman fark edeceksiniz?”
Bu açıklamalar üreticide yeni bir umut yaratmıyor; tam tersine bir çeşit “gecikmiş farkındalık çabası” gibi duruyor.
Sanki su krizi çözüldü de geriye mazot kaldı…
Sanki kuruyan tarlalar, yanlış su planlaması, hazırlıksız sezona giriş, üreticinin tek başına bırakılması hiç yaşanmamış gibi…
Üretici bugün “Ben demiştim” diyen yöneticiyi değil, “İyi ki zamanında yapıldı” dedirten bir oda başkanı istiyor.
Masaya yumruk vuracak, su yönetiminde söz sahibi olacak, riskleri önceden görecek bir irade istiyor.
Sayın Arpacı’ya naçizane bir hatırlatma:
Gönen’de kuruyan çeltik sadece suyun değil, sorumluluğun da çekildiğini gösteriyor.
Madem çiftçi adına konuşuyorsunuz, çiftçinin gerçek derdini görün.
Planlama yok, hazırlık yok, su yönetimi yok…
Ama açıklama çok, gerçekten çok.
Koltuğun ağırlığı sadece oturmakla hissedilmez;
Bazen kalkıp sorumluluk almakla da hissedilir.
Gönen’in tarlaları sessiz…
Ama o sessizlik aslında haykırıyor:
“Biz kuruduk, ama bazı koltuklar hâlâ gayet rahat.”
Çiftçi aylar önce alarmı verdi, su diye bağırdı, çözüm istedi.
Ama belli ki Ziraat Odası’nın radarında başka frekanslar çekiyordu.
Şimdi çıkıp mazot anlatmak kolay tabii…
Tarlalar kuruyup iş işten geçince herkes ekonomist kesiliyor.
Sayın Arpacı’ya hatırlatmış olalım:
Susuzluktan çatlayan tarla, sadece toprağın değil; yönetimin de ne kadar ‘kurak’ kaldığının belgesidir.
Üretici artık açıklama değil, akıl istiyor.
Teselli değil, tedbir istiyor.
Kameraya konuşan değil, sahaya inen yönetim istiyor.
Ve en önemlisi…
“Ben bu işi biliyorum” diyen değil, gerçekten bilen bir başkan istiyor.
Tarlalar çöl gibi, göletler boş, üretici susmuş…
Ama bazı makamlar hâlâ “her şey kontrol altında” edasıyla dolaşıyor.